WEEKEND MAJOWY W BANGLADESZU

Granica

BHUTAN
Wszyscy przyjezdni muszą mieć wizę. Zabronione jest wywożenie starych przedmiotów oraz rzeczy służących celom religijnym, które zostały wykonane więcej niż 100 lat temu. Turyści powinni okazać celnikowi zaświadczenie, że wywożone przedmioty nie są antykami. Kupując w sklepie towar, który jest/wygląda na stary, najlepiej poprosić sprzedawcę o certyfikat. Dozwolony jest przywóz tylko ograniczonej ilości papierosów. Władze kraju prowadzą politykę ochrony mieszkańców przed negatywnym wpływem na ich kulturę i środowisko. Kraj przyjmuje turystów w ograniczonej liczbie. Muszą wykupić pakiet lokalnych usług (zakwaterowanie, posiłki, transport, przewodnik) w cenie 200 USD dziennie. Komputery osobiste, telefony komórkowe, kamery i inny sprzęt elektroniczny muszą być zarejestrowane po przylocie w lotniskowym urzędzie celnym. Przedmioty powyższe będą sprawdzone przed wylotem. Należy fotokopie paszportu, wizy indyjskiej, i biletu lotniczego trzymać oddzielnie od oryginałów.

BANGLADESZ
Obywatele RP potrzebują wizy. Wymagany okres ważności paszportu przy wjeździe – minimum 6 miesięcy ponad termin planowanego wyjazdu z Bangladeszu. Przy wjeździe nie ma obowiązku okazania biletu powrotnego, niemniej podróżny powinien być w posiadaniu zarówno biletu, jak i innych dokumentów dotyczących dalszej podróży lub powrotu. Przepisy dewizowe nie nakładają ograniczeń co do wwozu obcych walut w postaci gotówki, czeków podróżnych, kart kredytowych. Jednakże kwoty od 5000 USD wzwyż należy zgłosić, wypełniając walutową deklarację, poświadczaną przez celnika. Można wwieźć przedmioty osobistego użytku (ubranie, bieliznę, obuwie, przybory toaletowe), w tym biżuterię osobistą o wartości nieprzekraczającej 3000 BDT (ok. 50 USD). Bez cła można wywieźć wyroby miejscowego rękodzieła i pamiątki (z wyjątkiem antyków i dzieł o wartości historycznej) o wartości, która nie przekracza 3000 BDT. Dozwolony jest bezcłowy przywóz 1 l alkoholu i 200 szt. papierosów na potrzeby własne. Należy wystrzegać się kupowania produkowanych nielegalnie napojów alkoholowych: mogą być niebezpieczne dla zdrowia, a nawet życia. Obowiązuje zakaz konsumpcji alkoholu w miejscach publicznych (poza hotelami i niektórymi restauracjami, gdzie można go nabyć).

Kuchnia

BHUTAN
Ludność należy do kilku grup etnicznych (Hindusi, Tybetańczycy, Chińczycy), stąd biorą sie różnice w rodzajach potraw. Je się dania bezmięsne z ryżem (z szafranem), warzywami i owocami, jak: grzyby (400 rodzajów), brzoskwinie, szparagi. Gotuje się je także z wołowiną, kurczakiem, wieprzowiną, suszonym mięsem jaka i przyprawia na wiele sposobów. Do narodowych potraw zaliczają się: tshoem (curry), zazwyczaj serwowane z ryżem. datse (twaróg z mleka krowiego), czasami podawany z czerwoną chili (ema datse), eue chum (różowy ryż), z masłem orzechowym. Najpopularniejszym napojem jest herbata, podawana na słodko lub po tybetańsku – z solą i masłem. Lokalny alkohol to arak, destylowany z ryżu, a powszechnie spożywane piwo – Chang, warzone jest w warunkach domowych. Hindusi mieszkający w Bhutanie mają licencję na ubój zwierząt. Mięso i ryby importuje się z Indii i z Nepalu. W Paro i Thimphu są restauracje, jednak turyści preferują stołowanie się w swoich hotelach, gdzie przestrzega się wymagań higienicznych i nie podaje się za ostrych potraw.

BANGLADESZ
Na południu kraju, blisko oceanu, ryby i wszelkie owoce morza są głównym składnikiem potraw. Dodaje się do nich mleczka kokosowego. Shutki to popularne danie z suszonej ryby. W centralnej części kraju je się smażony ryż z mięsem. Na zachodzie i wschodzie typowe są warzywa przyprawione curry; często dodaje się ryby z rzek. W regionach, gdzie nie brakuje jezior oraz sadów, najczęściej spożywa się rybę, owoce i marynowane warzywa. Do wszystkich posiłków dodaje się białego ryżu. Jedzenie jest przyprawiane na wszelkie sposoby: od bardzo słodkich do bardzo ostrych. Najważniejszymi przyprawami są: czosnek, imbir, limonka, kolendra, kminek, ostryż, chilli. Do słodkich dań dodaje się kardamonu i cynamonu. Desery serwowane w całym kraju: shujeer halwa, ciastka z mąki ryżowej, słodki jogurt, makaron albo ryż na słodko. Borhani to napój zrobiony z jogurtu. Często pije się herbatę.

Zakupy

BHUTAN
Na cotygodniowych bazarach (w soboty i niedziele) sprzedaje się głównie odzież, biżuterię, a także jedzenie. Najwięcej wyrobów rzemieślniczych można dostać na głównej ulicy w stołecznym Thimphu, w tym m.in.: ręcznie tkane materiały i wiele przedmiotów sztuki ludowej. W niektórych hotelach są sklepiki z pamiątkami. W dolinie wokół stolicy można w warsztacie jubilerskim zamówić biżuterię ze srebra i złota. Znaczki pocztowe należą do cenionych wśród kolekcjonerów.


BANGLADESZ
W dzielnicach handlowych jest ogromny wybór towarów: rękodzieło, biżuteria, tkaniny, jedwab, maski ze skorupy kokosa, produkty z bambusa, rzeźby i figurki z drewna, przedmioty z trzciny i z muszli, ozdoby ze srebra i złota, ubrania bawełniane, barwne sari, lalki w strojach ludowych. Najbardziej poszukiwane przez turystów są naszyjniki i kolczyki z różowych pereł. Przedmioty z mosiądzu: ozdoby na ścianę, wazy, bransoletki. Sklepy otwarte są od godz. 8 do późnego wieczora. W stolicy Dhaka oraz na lotnisku międzynarodowym znajdują się sklepy wolnocłowe, które oferują: alkohole, perfumy, kamery, zegarki.

Zdrowie

BHUTAN
Opieka lekarska i szpitalna jest trudno dostępna z powodów niemożności dotarcia do miast z położonych w górach wiosek. Dobrze mieć przy sobie poza wodą butelkowaną także pakiet medyczny pierwszej pomocy i leki, które mogą się przydać.
Bhutan jest położony dość wysoko; stolica Thimphu leży na wysokości prawie 2500 m n.p.m., co może spowodować objawy choroby wysokościowej. W kraju występuje m.in. malaria, infekcje skórne, biegunka.

BANGLADESZ
Każdy turysta przybywający do Bangladeszu powinien mieć ważną międzynarodową kartę szczepień. Występuje poważne zagrożenie chorobami inwazyjnymi i zakaźnymi: malarią, dengą, tężcem, biegunkami zakaźnymi, odmianami żółtaczki (typu A i B); zagrożenie to jest zwielokrotnione przez brak higieny i niski poziom służby zdrowia. Dla własnego bezpieczeństwa podróżnym zaleca się więc wcześniejsze szczepienia przeciw tężcowi, wirusowemu zapaleniu wątroby (typu A i B). Częste są również zakażenia pasożytnicze (ameba, lamblia, robaczyce) czy bakteryjne. Aby zmniejszyć ryzyko zachorowań, trzeba przestrzegać zasad higieny. Należy używać wody tylko butelkowanej (także do mycia zębów), dokładnie myć/obierać owoce, unikać przebywania w miejscach, gdzie jest dużo komarów (szczególnie wieczorem i nocą), nosić ubrania zakrywające ręce i nogi, stosować repelenty. Wskazane jest spanie pod moskitierą. Ochrona przed malarią konieczna jest przez cały rok. W stolicy można skorzystać z opieki medycznej w - zatrudniających lekarzy wykształconych za granicą - prywatnych klinikach i szpitalach, jednak z reguły nie są one wyposażone w wysokiej jakości sprzęt i aparaturę medyczną. Cena standardowej wizyty lekarskiej wynosi od 4 do 10 USD. Dzień pobytu w szpitalu kosztuje od ok. 10 USD (sala ogólna) do 50–70 USD (oddzielny pokój). Na dobrym poziomie są usługi stomatologiczne w klinikach dentystycznych prowadzonych przez cudzoziemców. Apteki są dobrze zaopatrzone w lekarstwa dostępne bez recept.

Zwyczaje

BHUTAN
Do najważniejszych wartości należy religia, szacunek dla rodziny królewskiej i ochrona środowiska naturalnego. Tego samego oczekuje się od turystów. Buddyzm ma kulturowy wpływ na wszystkie dziedziny życia. Cudzoziemcy powinni to rozumieć i okazywać respekt w stosunku do zwyczajów i zabytków związanych z religią. Podczas zwiedzania świątyń i klasztorów wymagane są stroje okrywające ciało: kobiety powinny okryć ramiona i nogi, mężczyźni – nogi. Podczas wizyty w świątyni należy buty zostawić przed progiem. Nie należy wchodzić w okryciu głowy. W przybytkach religijnym nie wolno robić zdjęć, często nie jest dozwolone wnosić do środka kamerę. Czorteny (stupy) obchodzi się zgodnie ze wskazówkami zegara. Od lat 1990. obowiązuje w kraju dekret "driglam namzha", który nakazuje przestrzegać kodu zachowania i ubioru związanego z tradycją; polega on na okazywaniu szacunku: wyższym w służbowej hierarchii, instytucji małżeństwa i rodziny, oddanie obowiązkom służbowym; ma na celu zachowanie narodowej tożsamości. Tubylcy jako ubrania oficjalne noszą strój narodowy, ale wieczorami mieszkańcy miast ubierają się w stylu zachodnim. Między kobietami a mężczyznami panuje równouprawnienie. W czasie świętowania licznych świąt buddyjskich nie wolno w danej miejscowości sprzedawać alkoholu. Nie wolno palić papierosów w miejscach publicznych.

BANGLADESZ
Bangladesz jest stosunkowo tolerancyjnym krajem muzułmańskim, a tubylcy znani są z wyrozumiałego i przyjaznego traktowania cudzoziemców. Należy przestrzegać miejscowych norm obyczajowych i religijnych – stosowne zachowanie oraz noszenie odpowiedniego ubioru (niewskazane jest noszenie zbyt skąpych strojów). Nie wolno całować się i obejmować w miejscach publicznych. Palenie i głośne mówienie (oraz zachowywanie się) w obecności starszych ludzi jest oznaką niegrzeczności. Należy unikać podawania przedmiotów i pieniędzy lewą ręka; dotyczy to także jedzenia i picia. W kraju obowiązuje szariat – muzułmańskie przepisy prawne. Picie alkoholu jest zagrożone karą więzienia. Narkotyki są łatwiej dostępne niż alkohol; za ich posiadanie grozi wysoka kara. Na powitanie islamscy mieszkańcy mówią: Asalamu alaikum, na co się odpowiada: wa alaikum salam.