ANGOLA 2015

Terminy i ceny

Zniżki i dopłaty

Zakwaterowanie

Wyżywienie

zgodnie z programem imprezy (ZPR)

Transport

Cena zawiera

• przeloty międzynarodowe,
•  przelot wewnętrzny,
•  przejazdy minibusem oraz samochodem terenowym,
• zakwaterowanie w hotelach 3/ 4* oraz lodge, pokoje 2-osob.;
(dopłata po pokoju 1-osob. 3800 PLN),
• śniadania (bez trzeciego dnia, gdy skromny posiłek będzie serwowany w samolocie), 8 posiłków w południe i 9 kolacji),
• bilety wstępu,
• opieka pilota,
•  usługi lokalnych przewodników,
•  ubezpieczenie Signal Iduna (KL i NW, bagaż).

Cena nie zawiera

- świadczeń nie zawartych w ofercie

UWAGA
• Przy wpłacie II raty należy złożyć paszport do wizowania- podpisany i ważny co najmniej pół roku po zakończeniu wycieczki z 3 wolnymi stronami, wypełniony wniosek wizowy, podanie z prośbą o wydanie wizy, zobowiązanie do przestrzegania praw obowiązujących na terytorium Angoli, 2 aktualne paszportowe fotografie. Opłata za wizę do Angoli wynosi 350  PLN.
• Obowiązkowe szczepienie przeciw żółtej gorączce przed wyjazdem, wpis  o  tym fakcie musi być odnotowany w międzynarodowej książeczce szczepień. Wraz ze składaniem powyższych dokumentów należy też złożyć ksero strony z międzynarodowej książeczki szczepień z potwierdzeniem szczepienia przeciwko żółtej gorączce.
• Zalecana profilaktyka antymalaryczna.
• Cena nie zawiera napojów do posiłków.
• Na zwyczajowe napiwki sugerujemy przeznaczyć ok. 50 USD.

informacje dodatkowe

Granica
Władze angolskie wymagają od obywateli RP, bez względu na rodzaj paszportu, wizy pobytowej lub wizy na przejazd tranzytem. Paszport powinien być ważny minimum 6 miesięcy oraz powinien posiadać trzy wolne strony. Wizę pobytową ważną do 30 dni oraz wizę tranzytową można otrzymać w Ambasadzie Angoli w Warszawie lub w innych placówkach dyplomatycznych i konsularnych tego kraju. Aby otrzymać wizę do Angoli trzeba złożyć dokumentację (wypełniony wniosek wizowy, podanie z prośbą o wydanie wizy, zobowiązanie do przestrzegania praw obowiązujących na terytorium Angoli, ksero strony z międzynarodowej książeczki szczepień z potwierdzeniem szczepienia przeciwko żółtej gorączce).  Pobyt bez ważnej wizy jest karany wysoką grzywną i - w przypadku kontroli - nakazem natychmiastowego opuszczenia kraju. Osoby dorosłe mogą wwieźć i wywieźć do 10 tys. USD. W przypadku większej kwoty konieczna jest deklaracja przy wwozie, a przy wywozie - zezwolenie z banku. Można przywozić i wywozić do 50 tys. AOA (równowartość ok. 500 USD). Przepisy celne zbliżone są do standardów międzynarodowych. Nie wolno wywozić kamieni szlachetnych, kości słoniowej, wyrobów ze skóry krokodyla i węża oraz skorup żółwi. W przypadku wywozu wyrobów rękodzieła artystycznego z drewna, obrazów i innych dzieł sztuki wymagana jest zgoda Ministerstwa Kultury (na wyrobie zostaje przyklejony specjalny znaczek z pieczątką). Niektóre sklepy z pamiątkami sprzedają wyroby z naklejkami zezwalającymi na wywóz. Ograniczenia co do przywozu mieszczą się w standardach międzynarodowych (broń, narkotyki, itp.). Zwolnienia z cła dotyczą tylko rzeczy osobistych w ilościach niehandlowych.

Kuchnia
Kuchnia angolska charakteryzuje się prostymi daniami, potrawy jednak są ciężkie, głównie gotowane. Jada się też sporo zup i owoców morza. Potrawy są często mocno przyprawiane. Głównymi przyprawami stosowanymi przez Angolczyków są: czarny pieprz, curry, cynamon i ostra papryka brazylijska, z której też przyrządza się ostry sos - mieszankę oliwy, octu i mielonej papryki. Tradycyjnym przysmakiem kuchni angolskiej jest funji (papka z mąki kukurydzianej albo w zależności od regionu z mąki manioku) z kurczakiem w sosie z orzeszków ziemnych z olejem palmowym, kulki z pestek z dyni. Ponadto do angorskich przysmaków należą: suszona ryba w sosie z liści słodkich ziemniaków, liście z dyni czy liście manioku z masłem orzechowym i małymi suszonymi rybkami. Liczne restauracje oferują świeże ryby (głównie dorsz i sardynki), langusty i homary.

Zdrowie
Wymagany jest dowód szczepienia przeciw żółtej febrze - należy go okazać straży granicznej przy wjeździe do kraju (tzw. żółta książeczka). Angola leży w strefie tropikalnej, w której występują liczne zagrożenia zdrowotne. Największym z nich jest malaria, występująca w zasadzie na terytorium całego kraju i we wszystkich porach roku. Zaleca się stosowanie profilaktyki przeciwmalarycznej. W przypadku pojawienia się wysokiej gorączki, bólu mięśni i głowy oraz objawów przypominających zatrucie pokarmowe (także po powrocie do Polski) należy bezwzględnie zgłosić się do lekarza, ponieważ opóźnienie leczenia malarii może być bardzo niebezpieczne. Aby zmniejszyć ryzyko ukąszeń komarów przenoszących malarię, należy unikać przebywania na zewnątrz po zapadnięciu zmroku oraz nosić odzież zakrywającą ramiona i nogi. Podczas snu należy chronić się pod moskitierą. Zaleca się stosowanie kremów lub aerozoli odstraszających komary. W związku z dużym zagrożeniem cholerą należy przestrzegać podstawowych zasad profilaktyki i podwyższonych rygorów higieniczno-sanitarnych, a zwłaszcza: często myć ręce, dokładnie odkażać naczynia, owoce i warzywa, używać tylko przegotowanej wody, unikać spożywania ryb i owoców morza i - ogólnie - posiłków w barach i restauracjach, gdzie higiena budzi wątpliwości. Zatrucia pokarmowe zdarzają się bardzo często. Zaleca się spożywanie wyłącznie napojów sprzedawanych w zamkniętych butelkach lub w puszkach. Pomoc medyczną na odpowiednim poziomie świadczą jedynie prywatne kliniki. Publiczna pomoc medyczna jest świadczona wyłącznie obywatelom Angoli. Nie istnieje pogotowie ratunkowe.

Kultura i zwyczaje
Kultura angolska to przede wszystkim bogata tradycja literacka. Ważnym gatunkiem jest poezja polityczna oraz gawędziarstwo. Duże znaczenie ma także teatr. Ponadto jedną z najbardziej widocznych i obecnych w życiu codziennym cech kultury współczesnej Angoli jest muzyka i taniec w sensie tradycyjnym, ale też współczesnym kultury miejskiej. Dużą wagę przywiązuje się w Angoli do ceremonii pogrzebowych. Rytuały pogrzebowe są, w mniemaniu Angolczyków, niezbędne, by zapewnić spokój duszy zmarłym. Ogromna liczba domostw utrzymywana jest przez kobiety, a poligamia nie zanika tak szybko jak w innych afrykańskich państwach. Większość populacji miast to mężczyźni, podczas gdy na wsi zamieszkują głównie kobiety - co dodatkowo umacnia te tendencje. Jedyną wadą Angolczyków jest powszechna niesłowność i niesolidność. Umawiając się z Angolczykiem na konkretną godzinę, na telefon itp. należy się liczyć z tym, że może nie przyjść wcale albo w najlepszym wypadku tylko sporo się spóźnić.