KENIA - TANZANIA - WYSPA ZANZIBAR

Granica

KENIA
Obywatele polscy udający się do Kenii muszą mieć wizę turystyczną ważną 3 miesiące. Ważność paszportu nie może być krótsza niż 6 miesięcy. Do Kenii można przywieźć 0,7 litra alkoholu, 1 karton papierosów, ćwierć litra perfum, a także przedmioty służące do osobistego użytku: kamera, lornetka, aparat fotograficzny. Nie wolno wywozić: muszli, fragmentów koralowca, kości słoniowej, trofeów zwierzęcych, skorup żółwi, preparowanych motyli, roślin. Przy wjeździe do Kenii wypełnia się deklarację, w której należy określić ilość wwożonej waluty. Deklarację tę okazuje się przy wyjeździe. Można wwieźć albo wywieźć z Kenii gotówkę o równowartości do 5000 USD.
Przepisy wjazdowe i celne opracowano na podstawie informacji z MSZ.

TANZANIA
Obywatele RP potrzebują pobytowej wizy turystycznej (potrzebne 3 zdjęcia). Paszport musi być ważny co najmniej 6 miesiące od chwili przekroczenia granicy (wymóg władz Tanzanii). Nie ma ograniczeń co do wwozu waluty ani wymogu jej deklarowania przy wjeździe. Nie trzeba też okazywać kwitów wymiany przy wyjeździe z kraju. Nie wolno wwozić ani wywozić waluty tanzańskiej. Wwóz i wywóz broni myśliwskiej oraz trofeów myśliwskich podlega specjalnym zezwoleniom. Zabroniony jest wywóz muszli, korali, kości słoniowej, skór dzikich zwierząt.
Przepisy wjazdowe i celne opracowano na podstawie informacji z MSZ.

Kuchnia

KENIA
Kuchnia kenijska może zadowolić zagranicznego turystę - od dobrej wołowiny do różnorodnych owoców morza, od truskawek i jabłek do bananów, owoców Męki Pańskiej (passiflory) i papai. W lepszych restauracjach i barach przeważa kuchnia indyjska, afrykańska, europejska. W większych miastach mniej wybredny turysta ma do dyspozycji nieźle rozwiniętą sieć lokali fast food, które zlokalizowane są najczęściej przy stacjach benzynowych. W Nairobi i Mombasie jest wiele doskonałych restauracji, lecz poza tymi miastami nie ma dużego wyboru. W rezerwatach trzeba jeść w swoim hotelu lub zdać się na umiejętności lokalnego kucharza przyrządzającego posiłki na sawannie. Oto kilka miejscowych potraw: ugali - gęste danie z płatków kukurydzianych, zwykle spożywane z warzywnym gulaszem lub mięsnym sosem; nyama choma - pieczeń, zwykle z kozy, przygotowana na otwartym ogniu; matoke - tłuczone zielone banany; irio - warzywna mieszanka grochu, kukurydzy i ziemniaków, zwykle podawana z mięsnym gulaszem lub sosem pomidorowym, githeri - warzywne, gorące danie w z wielu składników - kukurydzy, czerwonej fasoli, ziemniaków, marchewki, pomidorów, cebuli i czasami mięsa. Afrykanie na ogół wolą ciepłe drinki, tak więc zamawiając napój, trzeba zaznaczyć, że ma być zimny (baridi). Na rynku są dwie marki piwa, Tusker i White Cap. Nie poleca się picia wina. W lepszych kawiarniach i restauracjach można napić się świetnej kawy i herbaty. Na targu podaje się herbatę po hindusku - chai, z mlekiem i mocno osłodzoną.

TANZANIA
Najbardziej powszechną potrawą jest ugali, czyli mąka kukurydziana pomieszana z mąką z cassava (manioku), do której dodaje się sos z różnymi składnikami: kawałki mięsa (często kozina), ryba, gotowane jarzyny, ryż. Nyama choma – to pieczone mięso. Na wybrzeżu, zwłaszcza na Zanzibarze, je się owoce morza gotowane w mleczku kokosowym. Dania wegetariańskie zawierają przeważnie ryż i fasolę. W większych miastach znajdują się restauracje indyjskie. Do picia podaje się napoje gazowane (Coca i Pepsi, Seven Up, Sprite). Lokalne piwo to marki – Safari i Kilimanjaro.

Zakupy

KENIA
Popularnym zakupem są rzeźby z drewna różanego lub steatytu (kamień mydlany), lekkie koszyki (od koszy na bieliznę do barwnych tac i podstawek do filiżanek) z barwionego sizalu (kiondo), tarcze, instrumenty muzyczne, meble, bawełniane chusty - tzw. kanga. Oprócz kolekcji tradycyjnych tykw i kalabas oraz produkowanych wyłącznie na użytek turystów dzid i tarcz, na sprzedaż jest cała gama wspaniałej biżuterii, od kolczyków do efektownych masajskich naszyjników ślubnych. Wszędzie można kupić rzeźbione w drewnie maski i posążki makonde - błyszczące drewniane rzeźby, zwykle przedstawiające ludzi. Powinny być wykonane z hebanu, jednak większość z nich to podróbki z innego drewna. Wszechobecny jest różowy i biały steatyt stosowany do wyrobu różnych przedmiotów, od posążków hipopotamów do popielniczek i szachów. Spotyka się także piękne wyroby z malachitu. W ofercie jest cały zestaw ubrań na safari, łącznie z hełmem tropikalnym. Tradycją jest targowanie się. Z reguły narzucana jest wysoka marża na towary sprzedawane na straganach i bazarach.

TANZANIA
Na straganach przy drodze do parków narodowych i na bazarach w większych miejscowościach można znaleźć duży wybór wyrobów lokalnego rękodzieła, od koszyków i drewnianych figurek do tekstyliów (np. kanga – noszone przez miejscowe kobiety) i obrazów. Towary wystawione na sprzedaż nie mają generalnie stałej ceny. Targowanie się jest powszechnie przyjęte.

Zdrowie

KENIA
Od osób przybywających z Europy nie jest wymagane świadectwo szczepienia przeciw żółtej febrze. Jest obowiązkowe, jeśli turysta jedzie z Kenii do Tanzanii. Zaleca się więc wykonanie szczepień ochronnych: przeciw żółtej febrze, tężcowi, durowi brzusznemu, żółtaczce typu A czy polio. Informacje o szczepieniach przeciw chorobom tropikalnym udzielają Wojewódzkie Stacje Sanitarno-Epidemiologiczne. Właściwie jedyną chorobą tropikalną, na którą narażeni są turyści jest malaria. Należy zabezpieczyć się przed tą chorobą, przenoszoną przez komary. Nieleczona może doprowadzić do zgonu. Objawy są podobne do grypy - gorączka, dreszcze bóle głowy, czasem utrata przytomności. Okres rozwoju choroby - do kilku tygodni po ukąszeniu przez komara. Niektóre leki antymalaryczne jak Lariam można kupić w aptekach, ale po przedstawieniu recepty oraz zlecenia importu. Czas oczekiwania - od 2 do kilku tygodni. By zmniejszyć możliwość ukąszenia przez komary należy po zmroku zakładać ubrania z długim rękawem i długimi nogawkami, spać pod moskitierą, stosować repelenty odstraszające komary, unikać perfumowania się. Podczas całej podróży należy pić wyłącznie płyny butelkowane. Nie należy jeść niemytych warzyw i owoców, surowych sałatek, czy też przechowywać zbyt długo żywności. Natomiast w hotelach i dobrych restauracjach jedzenie jest wolne od bakterii i bezpieczne. Klimat tropikalny jest sprzymierzeńcem udaru, odparzeń spowodowanych upałem. Na odparzenia pomaga noszenie przewiewnej, bawełnianej odzieży i wygodnych butów. Ponadto skórę należy chronić kremami ochronnymi z filtrem UV, wzrok - okularami przeciwsłonecznymi, a głowę - nakryciem. Przebywając na terenach, gdzie panuje wysoka temperatura należy również unikać wysiłku fizycznego i picia alkoholu. W większych miastach jest dostęp do usług medycznych oraz lekarstw. Wizyta u internisty kosztuje ok. 20 USD, u stomatologa - 50-100 USD. Kosztowny jest pobyt w szpitalu. Na prowincji standard świadczonych usług medycznych jest znacznie gorszy niż w większych miastach.

TANZANIA
Wymagane jest szczepienie przeciw żółtej febrze (ważne przez 10 lat) - należy je wykonać 14 dni przed wyjazdem Zalecane jest szczepienie przeciw żółtaczce. Inne zagrożenia to ogniska cholery w wielu rejonach kraju, malaria, skażenie bakteryjne wody. Zalecane jest używanie wody przegotowanej, także do mycia zębów. Butelkowana woda stołowa jest łatwo dostępna. Inne napoje należy kupować także wyłącznie butelkowane lub w puszkach. Nie należy pić soków oferowanych w podrzędnych restauracjach czy u ulicznych sprzedawców. Istnieje duże niebezpieczeństwo dolegliwości żołądkowych, wobec czego nie należy jeść surowych warzyw i niemytych owoców. Powinno się zażywać tabletki przeciw malarii. W tej sprawie należy skontaktować się z lekarzem (Poradnia Chorób Tropikalnych w Warszawie – Wojewódzki Szpital Zakaźny, ul. Wolska 37, tel. 022-3355275). Tam również można uzyskać informacje w sprawie dodatkowej profilaktyki. Ponieważ w części są to sprawy wysoce indywidualne, prosimy o ich przeprowadzenie we własnym zakresie. Zalecane jest spanie w łóżkach z moskitierą, jak również stosowanie kremów z wysokim filtrem chroniącym przed oparzeniem słonecznym. Opieka medyczna, zwłaszcza w szpitalach państwowych, jest na złym poziomie. Brak pogotowia ratunkowego. Cena standardowej wizyty lekarskiej i cena doby szpitalnej są zróżnicowane. W państwowej służbie zdrowia od cudzoziemców pobierane są wyższe opłaty za niektóre usługi, zwłaszcza za poważniejsze operacje. Jeden dzień w szpitalu kosztuje 30 USD, porada lekarska i badania - 20 USD, badania rutynowe - 10 USD, badania specjalistyczne - 50-200 USD, duży zabieg chirurgiczny - 200-2000 USD, drobny zabieg chirurgiczny 50 USD.

Zwyczaje

KENIA
Generalnie ludzie w Kenii są przyjaźnie i gościnnie nastawieni do turystów. Jednak ich ubóstwo powoduje, że traktują każdego gościa jako bogacza. Odpłacanie im taką samą uprzejmością spotka się na pewno z zadowoleniem i ułatwi wzajemne kontakty, np. przy transakcjach na bazarze, czy straganach. Podczas objazdu wiele miejscowych dzieci będzie prosiło o drobne upominki, wobec tego można do naszego bagażu zapakować trochę długopisów, pocztówek, słodyczy, breloczków. Dorosłych także można obdarować: kobiety – kosmetyki, biżuteria, rajstopy, apaszki, mężczyźni – krawaty, skarpetki, T-shirty. Turyści nie powinni chodzić po mieście czy miejscach publicznych w strojach stosownych na plażę, gdyż jest to niezgodne z kulturą afrykańską i może obrazić większość przechodniów. Nie wolno fotografować ludzi, a szczególnie Masajów lub wyznawców islamu (wielu mieszka na wybrzeżu), bez ich wcześniejszej zgody. Jeżeli taką zgodę uzyskamy, warto wyrazić swoją wdzięczność płacąc symbolicznie drobną kwotę fotografowanemu, a na jego prośbę przesłać odbitkę. Fotografowanie krajobrazów i zwierząt nie stanowi problemu. Zakaz fotografowania obowiązuje na lotniskach, w portach, na mostach oraz w innych miejscach uchodzących za strategiczne. Nie wolno fotografować żołnierzy, policjantów i posterunków policji. Wjeżdżając na teren parków narodowych (sawanny) dobrze zabezpieczyć aparat fotograficzny, kamerę oraz inny sprzęt elektroniczny wkładając go do torebek foliowych. Koniecznie trzeba zabrać ze sobą dodatkowe baterie do aparatu, w Kenii są one bardzo drogie.

TANZANIA
W rejonach zamieszkanych przez muzułmanów, zwłaszcza w pasie wybrzeża i na atrakcyjnych turystycznie wyspach (Zanzibar), oczekuje się od turystów poszanowania miejscowej kultury. Szorty, minispódniczki, wydekoltowane sukienki, stroje plażowe poza plażą, topless na plaży - mogą narazić kobietę na przykrości. Również fotografowanie i filmowanie może wywołać gwałtowny sprzeciw miejscowej ludności. W czasie muzułmańskiego postu (ramadanu) oczekuje się, że turyści nie będą ostentacyjnie spożywali w ciągu dnia potraw lub napojów w miejscach publicznych. Zakazane jest fotografowanie prezydenta, umundurowanych żołnierzy i policjantów, a także Masajów i wyznawców islamu. Niektórzy w ogóle nie chcą być fotografowani, innych (np. Masajów) może przekonać drobna opłata.