UZBEKISTAN - SYLWESTER W SAMARKANDZIE 2015

Terminy i ceny

Zniżki i dopłaty

Zakwaterowanie

Wyżywienie

zgodnie z programem imprezy (ZPR)

Transport

Cena zawiera

I RATA
1000 PLN płatna przy zapisie

II RATA
płatna na 35 dni przed wyjazdem

Cena obejmuje:
• przeloty międzynarodowe,
• przelot wewnętrzny,
• przejazd ekspresowym pociągiem na trasie Samarkanda-Taszkent,
• przejazdy autokarem/mikrobusem z klimatyzacją,
• zakwaterowanie w hotelach 3/4* (nowoczesne lub o tradycyjnym wystroju); pokoje
  2-osob., dopłata do pokoju 1-osob. 500 PLN,
• śniadania i kolacje,
• kolacja sylwestrowa w Samarkandzie,
• toast szampanem w noc sylwestrową na placu Registan w Samarkandzie,
• przedstawienie w teatrze w Samarkandzie,
• bilety wstępu do zwiedzanych obiektów,
• opiekę pilota,
• usługi przewodników lokalnych,
• ubezpieczenie Signal Iduna (KL, NNW, bagaż).

Cena nie zawiera

- świadczeń nie zawartych w ofercie

Uwaga:
• Przy zapisie na wycieczkę należy do umowy dołączyć kopię paszportu. Przy wpłacie II raty należy złożyć paszport do wizowania, ważny co najmniej pół roku po zakończeniu wycieczki, 2 wypełnione w języku polskim wnioski wizowe, 2 fotografie oraz opłatę za wizę 60 PLN i za pośrednictwo wizowe 50 PLN. W przypadku składania w/w dokumentów w innym terminie niż powyższy - dodatkowa opłata za wizę indywidualną 245 PLN. W paszporcie powinny być min. 2 strony wolne.
• W prawie każdym obiekcie zabytkowym pobierana jest opłata za fotografowanie – ok. kilka USD.
• Na zwyczajowe napiwki dla przewodników lokalnych sugerujemy przeznaczyć ok. 30 USD.

informacje dodatkowe

Granica

Obywatele Polski objęci są obowiązkiem wizowym. Wizę można uzyskać m.in. na podstawie vouchera uzbeckiego biura turystycznego. Paszport musi być ważny 6 miesięcy po zakończeniu podróży. Nie ma wymogu okazania biletu powrotnego ani określonej kwoty na każdy dzień pobytu. Wywóz waluty jest dopuszczalny w wysokości do kwoty zadeklarowanej w deklaracji wwozowej. Obowiązuje zakaz wykonywania zdjęć mostów, obiektów przemysłowych i wojskowych oraz fotografowania na dworcach kolejowych i lotniskach. Bardzo surowo karane są przestępstwa związane z posiadaniem narkotyków i handlem nimi. Przy wjeździe należy wypełnić formularz celny. Jeśli wwozi się więcej niż 10 tys. USD, należy zapłacić od tego podatek 1%. Przy wyjeździe należy przedstawić kwity z oficjalnej wymiany i z wydatków dolarowych.
Przepisy wjazdowe i celne opracowano na podstawie informacji z MSZ.

Kuchnia

Najbardziej typowa potrawa, znana w całej centralnej Azji i na Bałkanach – pilaw, ma swoją uzbecką odmianę zwaną, kawirma pałow. Przyrządza się ją na bazie ryżu, który gotuje się na wywarze z kawałkami mięsa, najczęściej baraniny i warzyw z dodatkiem papryki. Na bazarach olbrzymi sagan, w którym się ją przygotowuje, stoi zwykle obok beczkowozu z kwasem chlebowym i dystrybutora z piwem. Pilaw najlepiej smakuje na ciepło z białym, puszystym pieczywem i surówkami. Do potraw dodaje się rozmaite przyprawy na czele z regionalną ostrą papryczką, zwaną tadżyka; poza tym: kiszony czosnek, marynowania pigwa oraz setki przypraw w proszku i ziół. Na bazarach sprzedawcy częstują kęsami miejscowych specjałów, do których należą: szaszłyki, czebureki, lepioszki, pielmieny, manty, bliny (naleśniki z mięsem). Na straganach leżą także stosy znanych, bardzo tanich, owoców takich jak, winogrona, melony, banany, ananasy, cytryny, arbuzy, melony, granaty, bakalie (daktyle, rodzynki, migdały, suszone figi), ale i nieznane, jak aiwy i churmy. Warto zajrzeć do czajchany - tradycyjnej herbaciarni wschodniej. Zesłani niegdyś, w ramach represji, Koreańczycy stanowią teraz jedną z mniejszości narodowych. Ich dania narodowe, tanie i smaczne, można znaleźć na licznych bazarach.

Zakupy

Sklepy są otwarte w godz. 9-18, spożywcze pracują w godz. 7-21. Najlepszym miejscem na zakup pamiątek są wielkie bazary, które oferują praktycznie wszystko, m.in.: sztukę ludową, wyroby srebrne (z Buchary), jedwab (najbardziej znane to khanatlas z Margilan), dywany (zwane bucharskie, chociaż produkuje się je w Turkmenistanie), kilimy, czapeczki (czarne i białe są noszone przez Uzbeków, kolorowe – przez Tadżyków), ceramikę (np. komplet herbaciany - dzbanki z czarkami), ozdobione złotem laczki, tradycyjne stroje lub wykonywane na miejscu kolczyki i bransolety. Należy się ostro targować, bo ceny wyjściowe są bardzo wysokie.

Zdrowie

Nie są wymagane obowiązkowe szczepienia. Jednak w związku z okresowym wzrostem zachorowań na dur brzuszny (tyfus) w regionie, zalecane jest zaszczepienie się na tę chorobę przed przyjazdem. Warunki sanitarne są złe, odradza się spożywanie posiłków na targowiskach i w barach (tzw. czajchany). Z uwagi na zagrożenie żółtaczką i innymi chorobami przewodu pokarmowego produkty przeznaczone do spożycia, powinny być dokładnie myte pod bieżącą wodą, a owoce i warzywa – obrane ze skórki. Należy unikać miejscowych lodów i produkcji cukierniczej (kremy), a także produktów mlecznych. Przy zakupie żywności należy zwrócić uwagę na termin przydatności do spożycia; nie zaleca się kupowania miejscowej wódki (niebezpieczeństwo zatrucia alkoholem metylowym). Woda w kranach jest zdatna do picia po przegotowaniu. Należy pić jednak tylko butelkowaną. Z powodu odmiennej flory bakteryjnej w pierwszych dniach po przybyciu mogą pojawić się kłopoty żołądkowe. Koszt wizyty u lekarza wynosi od równowartości 40 PLN, doba w szpitalu o niezadowalających warunkach – ok. 200 PLN. Ryzyko zarażenia żółtaczką wszczepienną jest duże. W Uzbekistanie szybko rośnie liczba zarażonych wirusem HIV. Zaopatrzenie aptek w leki jest raczej skromne, należy wziąć w podróż potrzebne lekarstwa (oraz np. jednorazowe strzykawki).

Zwyczaje

Miejscowa ludność stanowi mieszankę Uzbeków (ok. 70%), Rosjan (ok. 8%), Kirgizów, Tadżyków, mieszkańców innych europejskich republik b. ZSRR, a także Polaków. Grupy azjatyckie – najliczniejsze – trudno od siebie odróżnić. W większości są śniadzi, niscy, krępi, często skośnoocy i noszą charakterystyczne stroje. Pozostałe grupy to biali, ubierający się w stylu europejskim. Coraz więcej Rosjan opuszcza Uzbekistan. Ci, którzy pozostają, borykają się z wieloma trudnościami. Zwiedzając obiekty sakralne (meczety, cerkwie, synagogi), należy bezwarunkowo podporządkować się miejscowym zwyczajom. Niektóre meczety są niedostępne dla nie-muzułmanów. Poza dużymi miastami (Taszkent, Samarkanda, Buchara) kobiety powinny unikać odzieży podkreślającej sylwetkę, odsłaniającej łokcie i kolana. Nie na miejscu jest przytulanie czy całowanie się w miejscu publicznym, zakaz dotyczy także turystów. Nie wolno fotografować budynków rządowych, lotnisk, posterunków milicji, obiektów wojskowych, ale i metra w Taszkencie, które ma trzy linie. Nie zawsze tabliczki z zakazem są umieszczone w widocznym miejscu